Sneeuw…..het blijft iets magisch voor kinderen. Toen het dus vanochtend begon te sneeuwen voor we naar school moesten lopen waren stonden de kinderen al voor het raam te kijken.
Even later hield het alweer op met sneeuwen en waren de kinderen toch wel wat teleurgesteld. Er was namelijk amper 2 centimeter sneeuw gevallen. Lang niet genoeg voor een sneeuwpop! Maar je kan ook andere dingen doen met sneeuw.
Samen met Sem en Samsam ga ik naar buiten, we gaan te voet naar school. Het is nog een beetje schemerdonker dus dat is al een avontuur op zich. Maar in de sneeuw valt ook nog wel het een en ander te zien en te ontdekken want als je zo als eerste door de vers gevallen sneeuw stapt dan zie je…..voetsporen. Geweldig vinden ze het. We ontdekken dat we alledrie verschillende voeten hebben. Samsam heeft de kleinste, die van Sem zijn iets groter en die van mij de grootste. We zien nog andere voetsporen, van mensen die voor ons in de sneeuw zijn geweest en plots ontdekken we iets raar….wat is dat nu toch?? Geen mensen, die hebben niet zo een ‘putjes’ zoals Sem het noemt. Wat zou dat toch kunnen zijn??? “Een dier” roept Samsam plots uit! “Misschien een hond?” vraagt Sem. Ik bevestig, ze bekijken de afdruk erg goed en dan gaan we verder, opzoek naar andere sporen van dieren. We ontdekken nog een katten spoor dat eindigt bij een haag.
Als Sem even later op zijn tenen looopt en ontdekt dat dat ook weer een ander soort spoor geeft ontdekken de jongens zelf dat ze op heel veel verschillende manieren door de sneeuw kunnen bewegen. Ze glijden, nemen reuzestappen, springen en telkens weer bekijken ze de sporen die ze hierbij maken.
Als we aan school komen zijn ze een beetje verdrietig, want binnen kan je geen voetsporen zien. Daar is het enkel nat van de sneeuw die van je schoentjes valt! Maar de juffen….die krijgen wel heel het verhaal te horen!
myriamjansen 