Afgelopen vrijdag was het zover. Kiki mocht op school gaan oefenen, voor de allereerste keer ooit naar school. Binnenkort gaat ze dan echt naar school.
Kiki roept al maanden dat ze naar school wil. Als we andere kinderen naar school of de peuterspeelzaal doen is het altijd een ramp om haar terug mee te krijgen. ‘Ik wil hier blijven, mama’ en ze gaat resoluut op het eerste beste vrije stoeltje zitten met een gezichtje dat duidelijk maakt dat ik niet moet proberen om haar eraf te krijgen. Natuurlijk moet ze terug mee naar huis want ze is niet ingeschreven in een peuterspeelzaal en ze was te jong om naar school te mogen. GJ en ik dachten dus allebei dat Kiki dolgelukkig zou zijn wanneer ze eindelijk naar school zou mogen gaan. Natuurlijk hebben we alles voorbereid in de weken voordien. Samen een leuk boekentasje uitgezocht, een leuke drinkbeker, een boterhamdoosje en een fruitdoosje. Alles helemaal roze en met prinsessen plaatjes erop. Sorry oma, het is goed bedoeld maar een rugtasje met pinkeltje van 15 jaar geleden vindt ze toch echt niet zo leuk om mee naar school te gaan. Kiki liep heel trots de winkel uit met het gevulde rugzakje, tegen iedereen die het maar wilde horen vertelde ze dat ze klaar was om naar school te gaan. “Mama, morgen mag ik naar school hé!” vroeg ze, wel 100 keer op een dag. Ik herhaalde telkens weer dat ze pas naar school kon als de juf een plaatsje voor haar had gevonden (tja, ik moest iets verzinnen, want: “sorry meid, nog een beetje groeien, je mag naar school als je 4 jaar bent” werkte niet voor Kiki).
De afgelopen weken kwam die eerste schooldag steeds dichter dus ben ik haar gaan voorbereiden op het echte moment. Ik vertelde haar dat we dan ‘s ochtends op tijd moesten opstaan, ontbijt eten, kleertjes aandoen, tandjes poetsen. Kiki mocht dan zelf kiezen wat ze op haar boterhammetjes wou en welk fruit er in haar doosje moest. “mag ik dan 2 flesjes drinken mee mama, 1 voor bij fruit en 1 voor bij boterham?” Natuurlijk mag dat, zeker met warm weer vind ik dat wel een goed idee. Ik vertel verder dat ik haar dan naar school doe en dan ga ik weer naar huis. Kiki mag dan gezellig bij de juf blijven spelen en dan kom ik haar weer ophalen als de school uit is. En daar gaat het dus helemaal mis…. Kiki kijkt me aan, traantjes in haar ogen: “blijf jij dan niet op school mama?” vraagt ze met een trillend stemmetje. Nee meid, dat is niet de bedoeling, mama’s en papa’s gaan weer naar huis of naar hun werk en grote kindjes mogen naar school. Als school dan uit is kom ik jou weer halen en dan gaan we naar huis. Dat stuk had ze dus helemaal nog niet begrepen. Kiki begint te huilen en kan nog net snikkend zeggen dat ze dan niet naar school wil. “ik wil bij jou blijven mama”. Dat is heel lief natuurlijk, maar als je groot wordt gaan alle kindjes naar school en dat wordt vast heel erg leuk, de juf is heel erg lief en gaat jou helpen als je ergens hulp bij nodig hebt. “Ook als mijn staartje los komt mama, doet ze dan mijn klemmetjes vast in mijn haar?” “Natuurlijk doet de juf dat!” zeg ik enthousiast “en je mag op school ook schilderen, en ze hebben een heel grote zandbak en een grote glijbaan en veel speelgoed” “oke dan’ zucht mijn kleine poppemie maar ik merk dat ze het echt niet leuk vind. Het schoolthema hebben we vanaf dan wat laten rusten, natuurlijk zeiden GJ en ik wel eens dat ze nog 3 keer moest slapen voor ze naar school mocht. Kiki reageerde de ene keer enthousiast en de andere keer wou ze helemaal niet.
Vrijdagochtend werd ze heel vrolijk wakker, natuurlijk mocht ze leuke kleertjes uitkiezen, haar haar werd leuk gevlochten, ze mocht kiezen welk fruit ze in haar doosje mee wou nemen en toen was het toch echt tijd om te gaan. Onderweg liep ze enthousiast voor ons uit, want natuurlijk ging GJ ook mee. Op de speelplaats voelde ik al een handje in mijn hand glijden. We vonden al vlug het klasje en natuurlijk was de juf er ook. Kiki liet al vlug de tekening zien die ze speciaal voor de juf gemaakt had. Kiki deed zelf haar jasje uit, zelf de drinkbeker en de fruitdoos uit de boekentas in de juiste bak, dus dat ging heel erg goed. Ze ontdekte al vlug speelgoed dat ze interessant vond dus ik kreeg meer en meer het gevoel dat het wel goed zat en dat we naar huis konden gaan zonder traantjes bij Kiki……tot het moment dat er echt afscheid genomen moest worden. Kiki huilde, krijste, klemde zich aan mij vast, de juf moest haar echt lostrekken. We konden nog even door het raam naar haar kijken. Kiki zat als een klein hoopje op de schoot bij de juf te huilen met haar 2 handjes voor haar oogjes. En ja, ik weet best, vanuit mijn opleiding als kleuterleidster en vanuit mijn ervaring als gastouder bij welkom kind dat dit normaal gedrag is, dat het erbij kan horen, dat het nog altijd belangrijk is om duidelijk afscheid te nemen, hoe hard je kind ook huilt en dat ze na 5 minuten waarschijnlijk al lekker gaat spelen, maar mijn moederhart denkt daar toch iets anders over. Ik vertel zo vaak tegen ouders het bovenstaande, maar ik begrijp dat het enorm moeilijk is om je kind zo huilend achter te laten. Ik hoop dan ook dat Kiki heel vlug went op school en dat ze vlug met veel plezier naar school gaat.
Gelukkig is het op deze school op vrijdag maar een halve dag les, dus om 12.00 uur mochten we haar weer gaan halen. De juf vertelde dat Kiki het echt super gedaan had, ze had niet lang gehuild en na die eerste tranen was ze erg vrolijk geweest, had veel gespeeld, ook met andere kinderen. De juf heeft er alle vertrouwen in dat het helemaal goed komt. Kiki kwam zelf heel trots vertellen dat juf geholpen had met haar klemmetjes toen haar staartje loskwam en dat ze al haar fruit had opgegeten. Dat ze alleen was gaan plassen maar dat de juf had gezegd waar het toilet was want dat wist ik niet mama… Allemaal goed dus en om haar een beetje te belonen zijn we vanuit school naar de efteling gereden. Daar hebben we eerst lekkere frietjes gegeten want dat had Kiki wel verdient.
Tijdens het eten durfde ik toch de vraag te stellen die al een tijdje op mijn lippen lag: “ga je nog een keer terug naar school Kiki?”
“nee, mama, 1 keer is wel genoeg, de juf is wel lief, maar ik vind 1 keer op school wel genoeg”
Pfff….wordt vervolgd!
myriamjansen 